2ο εξάμ. – Δημιουργικοί Πειραματισμοί με Μαθηματικά, Φυσικές Επιστήμες, Τεχνολογίες και Περιβάλλον σε πρακτικές Τυπικής και Άτυπης Εκπαίδευσης

Μονάδες ECTS: 12

Διδάσκων: Καρασαββίδης Ηλίας, Τσεβρένη Ίριδα, Χρονάκη Άννα, Σιάτρας Αναστάσιος, Αμπατζίδης Γεώργιος

 

ΚΩΔΙΚΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ Α4-Ε

ΕΞΑΜΗΝΟ ΣΠΟΥΔΩΝ Β

ΤΙΤΛΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Δημιουργικοί Πειραματισμοί με Μαθηματικά, Φυσικές Επιστήμες, Τεχνολογίες και Περιβάλλον σε πρακτικές Τυπικής και Άτυπης Εκπαίδευσης

ΑΥΤΟΤΕΛΕΙΣ ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

σε περίπτωση που οι πιστωτικές μονάδες απονέμονται σε διακριτά μέρη του μαθήματος π.χ. Διαλέξεις, Εργαστηριακές Ασκήσεις κ.λπ. Αν οι πιστωτικές μονάδες απονέμονται ενιαία για το σύνολο του μαθήματος αναγράψτε τις εβδομαδιαίες ώρες διδασκαλίας και το σύνολο των πιστωτικών μονάδων

ΕΒΔΟΜΑΔΙΑΙΕΣ

ΩΡΕΣ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ 3

ΠΙΣΤΩΤΙΚΕΣ ΜΟΝΑΔΕΣ 12

Οι διδακτικές δραστηριότητές περιλαμβάνουν τη διδασκαλία της ενότητας μια φορά την εβδομάδα

ΤΥΠΟΣ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΟ

ΠΡΟΑΠΑΙΤΟΥΜΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ: –

ΓΛΩΣΣΑ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ και ΕΞΕΤΑΣΕΩΝ: ΕΛΛΗΝΙΚΑ

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΠΡΟΣΦΕΡΕΤΑΙ ΣΕ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ERASMUS ΟΧΙ

ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΗ ΣΕΛΙΔΑ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

(URL) https://eclass.uth.gr/courses/ECE_P_107/

 

2. ΜΑΘΗΣΙΑΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Μαθησιακά Αποτελέσματα

Περιγράφονται τα μαθησιακά αποτελέσματα του μαθήματος οι συγκεκριμένες γνώσεις, δεξιότητες και ικανότητες καταλλήλου επιπέδου που θα αποκτήσουν οι φοιτητές μετά την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος.

Συμβουλευτείτε το Παράρτημα Α

Περιγραφή του Επιπέδου των Μαθησιακών Αποτελεσμάτων για κάθε ένα κύκλο σπουδών σύμφωνα με το Πλαίσιο Προσόντων του Ευρωπαϊκού Χώρου Ανώτατης Εκπαίδευσης

Περιγραφικοί Δείκτες Επιπέδων 6, 7& 8 του Ευρωπαϊκού Πλαισίου Προσόντων Διά Βίου Μάθησης και το Παράρτημα Β

Περιληπτικός Οδηγός συγγραφής Μαθησιακών Αποτελεσμάτων

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος ο φοιτητής / τρια θα είναι σε θέση να:

• Κατανοεί τις μαθηματικές έννοιες ως κρίσιμη γνώση για την ανα/κατασκευή και απο/δόμηση κυρίαρχων μορφών κανονικότητας στον φυσικό και κοινωνικό χώρο με στόχο την συμπερίληψη ετερότητας και διαφοράς.
• Επαναπροσδιορίσει τους όρους «αριστεία» & «ισότητα» στον επιστημονικό γραμματισμό.
• Επιχειρηματολογεί στο πλαίσιο κοινωνικοεπιστημονικών ζητημάτων.
• Σχεδιάζει διδακτικά μηνύματα με βάση αρχές μάθησης με πολυμέσα.
• Αναγνωρίζει τις παιδαγωγικές αρχές σχεδιασμού ενός οικοκεντρικού προγράμματος περιβαλλοντικής εκπαίδευσης.

Γενικές Ικανότητες

Λαμβάνοντας υπόψη τις γενικές ικανότητες που πρέπει να έχει αποκτήσει ο πτυχιούχος (όπως αυτές αναγράφονται στο Παράρτημα Διπλώματος και παρατίθενται ακολούθως) σε ποια / ποιες από αυτές αποσκοπεί το μάθημα

• Αναζήτηση, ανάλυση και σύνθεση δεδομένων και πληροφοριών, με τη χρήση και των απαραίτητων τεχνολογιών
• Αυτόνομη εργασία
• Ομαδική εργασία
• Εργασία σε διεπιστημονικό περιβάλλον
• Σεβασμός στη διαφορετικότητα και στην πολυπολιτισμικότητα
• Σεβασμός στο φυσικό περιβάλλον
• Επίδειξη κοινωνικής, επαγγελματικής και ηθικής υπευθυνότητας και ευαισθησίας σε θέματα φύλου
• Άσκηση κριτικής και αυτοκριτικής
• Προαγωγή της ελεύθερης, δημιουργικής και επαγωγικής σκέψης

 

3. ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Το μάθημα αποσκοπεί να εισαγάγει τους φοιτητές και τις φοιτήτριες στις σύγχρονες αντιλήψεις για την εκπαίδευση στις γνωστικές περιοχές των Μαθηματικών, των Φυσικών Επιστημών, των Τεχνολογιών και του Περιβάλλοντος, όπως αυτές διαμορφώνονται από τηνπρόσφατη έρευνα στα συναφή πεδία. Αναδεικνύεται η σχέση της δημιουργικότητας με τιςπαραπάνω γνωστικές περιοχές και επαναπροσδιορίζεται ο ρόλος και οι σχέσεις μεταξύεκπαιδευτικών, μαθητών και μαθητριών, μαθησιακών αντικειμένων και εκπαιδευτικούυλικού ή δράσεων υπό αυτό το πρίσμα. Πιο συγκεκριμένα, Το μάθημα αποσκοπεί στην εισαγωγή των φοιτητών-τριών σε ποικίλες. Ειδικότερα, οι στόχοι εξειδικεύονται ως εξής:

Στην ενότητα των Μαθηματικών

• διερεύνηση και διεύρυνση της φύσης των μαθηματικών εννοιών σε πλαίσια επαφής με τον χώρο, τον τόπο, το σώμα, τις κατασκευές, τις τέχνες, το παιχνίδι κλπ.
• κατανόηση των μαθηματικών εννοιών ως κρίσιμη γνώση για την ανα/κατασκευή και απο/δόμηση κυρίαρχων μορφών κανονικότητας στον φυσικό και κοινωνικό χώρο με στόχο την συμπερίληψη ετερότητας και διαφοράς
• εστίαση σε ζητήματα παιδαγωγικού σχεδιασμού για την συμπαραγωγή μαθηματικής δραστηριότητας ως ηθικο/αισθητικό συμβάν με έμφαση στην κοινωνική δικαιοσύνη και στην δημοκρατικοποίηση της εκπαίδευσης.

Στηνενότητα των Φυσικών Επιστημών

• ανάδειξη αντιλήψεων των μαθητών-τριών και διδακτικών πρακτικών στη διδασκαλία της οικολογίας
• παρουσίαση της χρήσης της αφήγησης στη διδασκαλία των φυσικών επιστημών
• εξοικείωση των φοιτητών-τριών με την επιχειρηματολογία στο πλαίσιο κοινωνικοεπιστημονικών ζητημάτων
• ανάδειξη σύγχρονων θεωρήσεων και προβληματισμών στον γραμματισμό στις φυσικές επιστήμες
• επαναπροσδιορισμός όρων «αριστεία» & «ισότητα» στον επιστημονικό γραμματισμό.

Στην ενότητα των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και Επικοινωνίας

• «ανάγνωση» και «γραφή» ψηφιακών πολυτροπικών μηνυμάτων
• κατανόηση διαστάσεων γλυπτικής των νέων μέσων
• εξοικείωση με τη Θεωρία της Πολυμεσικής Μάθησης
• σχεδίαση διδακτικών μηνυμάτων με βάση αρχές μάθησης με πολυμέσα
• κατανόηση θεωριών ψηφιακού παιχνιδιού και μάθησης
• εμβάθυνση σε εμπειρική έρευνας που εξετάζει τη συνεισφορά του ψηφιακού παιχνιδιού στη μάθηση

Στην ενότητα του Περιβάλλοντος

• η προσέγγιση οικοκεντρικών ρευμάτων της οικολογικής σκέψης, της παιδαγωγικής έρευνας και πράξης και της διδακτικής μεθοδολογίας στο πλαίσιο του διεπιστημονικού διαλόγου που διεξάγεται για τη σχέση ανθρώπου-φύσης
• εξοικείωση με το οικοκεντρικό παράδειγμα στην περιβαλλοντική εκπαίδευση με επίκεντρο την ενδυνάμωση της ενσυναίσθησης για τον μη ανθρώπινο κόσμο.

 

4. ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ και ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Πρόσωπο με πρόσωπο, Εξ αποστάσεως εκπαίδευση κ.λπ.

Συζήτηση, ασκήσεις, διάλεξη, μελέτη άρθρων, προβολή βίντεο.

 

ΧΡΗΣΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

Χρήση Τ.Π.Ε. στη Διδασκαλία, στην Εργαστηριακή Εκπαίδευση, στην Επικοινωνία με τους φοιτητές

Χρήση ΤΠΕ στη διδασκαλία (eclass, λογισμικό παρουσίασης διαφανειών, εκπαιδευτικά λογισμικά, λογισμικό τηλεδιάσκεψης).

Χρήση ΤΠΕ στην επικοινωνία με τους φοιτητές (email, eclass).

 

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

Περιγράφονται αναλυτικά ο τρόπος και μέθοδοι διδασκαλίας.

Διαλέξεις, Σεμινάρια, Εργαστηριακή Άσκηση, Άσκηση Πεδίου, Μελέτη & ανάλυση βιβλιογραφίας, Φροντιστήριο, Πρακτική (Τοποθέτηση), Κλινική Άσκηση, Καλλιτεχνικό Εργαστήριο, Διαδραστική διδασκαλία, Εκπαιδευτικές επισκέψεις, Εκπόνηση μελέτης (project), Συγγραφή εργασίας / εργασιών, Καλλιτεχνική δημιουργία, κ.λπ.

Αναγράφονται οι ώρες μελέτης του φοιτητή για κάθε μαθησιακή δραστηριότητα καθώς και οι ώρες μη καθοδηγούμενης μελέτης σύμφωνα με τις αρχές του ECTS

Δραστηριότητα

Φόρτος Εργασίας Εξαμήνου

Διαλέξεις

70

Ασκήσεις

30

Μελέτη &ανάλυση βιβλιογραφίας

100

Συγγραφή εργασίας

100

 

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Περιγραφή της διαδικασίας αξιολόγησης

Γλώσσα Αξιολόγησης, Μέθοδοι αξιολόγησης, Διαμορφωτική ή Συμπερασματική, Δοκιμασία Πολλαπλής Επιλογής, Ερωτήσεις Σύντομης Απάντησης, Ερωτήσεις Ανάπτυξης Δοκιμίων, Επίλυση Προβλημάτων, Γραπτή Εργασία, Έκθεση / Αναφορά, Προφορική Εξέταση, Δημόσια Παρουσίαση, Εργαστηριακή Εργασία, Κλινική Εξέταση Ασθενούς, Καλλιτεχνική Ερμηνεία, Άλλη / Άλλες

Αναφέρονται ρητά προσδιορισμένα κριτήρια αξιολόγησης και εάν και που είναι προσβάσιμα από τους φοιτητές.

Η αξιολόγηση των φοιτητών/τριών γίνεται στην ελληνική γλώσσα. Η αξιολόγηση των φοιτητών/τριών γίνεται με την εκπόνηση ομαδικής ή ατομικής εργασίας. Η βαθμολόγηση των εργασιών γίνεται με ρητά προσδιορισμένα κριτήρια αξιολόγησης.

 

5. ΣΥΝΙΣΤΩΜΕΝΗ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Προτεινόμενη Βιβλιογραφία:

– Συναφή επιστημονικά περιοδικά:

Ενότητα των Μαθηματικών

Gellert, U. and Jablonka, E. 2007. Mathematisation and DeMathematisation: social, philosophical, and educational ramifications. Sense Publishers.

Pinxten, R. 2016. MultiMathemacy: Anthropology and Mathematics Education. Springer.

Chronaki, A. 2018. Mathematics out in the wild. Journal of Research in Mathematics Education

Chronaki, A. (2011a). Disrupting development as the quality/equity discourse: Cyborgs and subalterns in school technoscience. In B. Atweh, M. Graven, W. Secada and P. Valero (Eds.). Mapping equity and quality in mathematics education (pp. 3-21). Springer.

Chronaki, A. (2018). The Unbearable Lightness of Dis|appearing Mathematics: Or, life and reason for the citizen at times of crisis, The Mathematics Enthusiast, 15(1), 8-35. https://doi.org/10.54870/1551-3440.1415

Chronaki, A., Kollosche, D. (2019). Refusing mathematics: a discourse theory approach on the politics of identity work. ZDM Mathematics Education, 51, 457–468. https://doi.org/10.1007/s11858-019-01028-w

Chronaki, A. (2019). Affective bodying of mathematics, children, and difference: choreographing ‘sad affects’ as affirmative politics in early mathematics teacher education. ZDM Mathematics Education, 51, 319–330. https://doi.org/10.1007/s11858-019-01045-9

Chronaki, A. &Yolcu, A. (2021). Mathematics for ‘citizenship’ and its ‘other’ in a ‘global’ world: critical issues on mathematics education, globalization, and local communities. Research in Mathematics Education, 23(3), 241-247. https://doi.org/10.1080/14794802.2021.1995780

Chronaki, A., Planas, N., & Svensson Källberg, P. (2022). Onto/Epistemic Violence and Dialogicality in Translanguaging Practices Across Multilingual Mathematics Classrooms. Teachers College Record, 124(5), 108–126. https://doi.org/10.1177/01614681221104040

Chronaki, A. &Lazaridou, E. (2022). Subverting Epistemicide through ‘the Commons’: Mathematics as Re/making Space and Time for Learning. In: E., Vandendriessche and R., Pinxten (eds) Indigenous Knowledge and Ethnomathematics. Springer, Cham. https://doi.org/10.1007/978-3-030-97482-4_6

Everett, Caleb. 2017. Numbers and the Making of Us: Counting and the Course of Human Cultures. Harvard University Press.

Kawal Leal Ferreira, M. 2015. Mαpping Time, Space, and the Body: Indigenous knowledge and Mathematical thinking in Brazil. Sense Publishers.

Ingold, T. 2007. A brief history of Lines. Routledge.

Knijnik, Gelsa. Ethnomathematics and the politics of mathematics education: reflections on a research-project developed with the Brazilian Landless Movement

Χρονάκη, Α. 2012. Το ‘δικαίωμα’ στο δικαίωμα εκπαίδευσης: ο απόηχος ενός εθνογραφικού πειράματος για τα σχολικά μαθηματικά. Στο Α. Λυδάκη (επιμ.). Κοινωνικές Ανισότητες στην Ελλάδα: H περίπτωση των Ρομά. Αθήνα. Αλεξάνδρεια. σελ. 105-131

Χρονάκη, A. 2012. Η επίλυση αριθμητικών προβλημάτων ως τόπος παραγωγής ετερότητας. Eπιθεώρηση Κοινωνικών Ερευνών, 137-138 Α’-Β’, 2012, 173-200.

 

Ενότητα των Φυσικών Επιστημών

Ampatzidis, G., &Ergazaki, M. (2018). Challenging Students’ Belief in the ‘Balance of Nature’ Idea.Science & Education, 27(9), 895–919.

Ampatzidis, G., &Ergazaki, M. (2021). How Did Darwin Prefer His Tea? Science & Education.

Dawson, V. M., &Venville, G. (2010). Teaching strategies for developing students’ argumentation skills about socioscientific issues in high school genetics. Research in Science Education, 40(2), 133-148.

Hadzigeorgiou, Y. (Ed.) (2016). Imaginative Science Education: The Central Role of Imagination in Science Education. Cham: Springer International Publishing.

Jordan, R., Gray, S., Demeter, M., Lui, L., &Hmelo-Silver, C. E. (2009). An Assessment of Students’ Understanding of Ecosystem Concepts: Conflating Ecological Systems and Cycles. Applied Environmental Education & Communication, 8(1), 40–48.

Freire, P. (1977). Η αγωγήτου καταπιεζόμενου.Αθήνα: Κέδρος.

Κουκουρίδης, Α., Σιάτρας, Α., Πεχτελίδης, Ι., &Χρονάκη, Α. (2021). Μια κριτική διερεύνηση της εντατικοποίησης των προγραμμάτων σπουδών μαθηματικών και φυσικών επιστημών στην προσχολική εκπαίδευση. Στο Θ. Θεόδωρος & Χ. Ζάγκος (Επιμ.), Κοινωνία, πολιτική & εκπαίδευση: Κοινωνιολογία της εκπαίδευσης και εκπαιδευτική πολιτική: ερευνητικές τομές (σσ. 357-369). Αθήνα: Πεδίο.

Σιάτρας, Α. & Χρηστίδου, Β. (2019). «Δεν νομίζω ότι όλα τα παιδιά μπορούν να τα μάθουν όλα»: Από την εκπαιδευτική παραίτηση στην παιδαγωγική αισιοδοξία για τη διδασκαλία των φυσικών επιστημών στην προσχολική εκπαίδευση. Στο Π. Παντίδος (Επιμ.), Ο Ρόλος των Φυσικών Επιστημών στην Προσχολική Εκπαίδευση (σσ. 36-54). Αθήνα: ΕκδόσειςΝέωνΤεχνολογιών.

Tate, W. (2001). Science education as a civil right: Urban schools and opportunity-to-learn considerations. JournalofResearchinScienceTeaching, 38(9), 1015-1028.

 

Ενότητα των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και Επικοινωνίας

Block, B. (2008). The visual story: creating the visual structure of film, tv, and digital media (2nd ed). Oxfort, UK: Focal Press.

Bordwell, D. & Thompson, K. (2008). Film art: an introduction (8th ed). NY: McGraw-Hill.

Brown, B. (2016). Cinematography: theory and practice: image making for cinematographers and directors. Taylor & Francis.

Gee, J.P. (2003). What videogames have to teach us about learning and literacy. NY: Palgrave macmillan.

Kim, S., Song, K., Lockee, B. & Burton, J. (2018). Gamification in Learning and Education. Enjoy Learning Like Gaming. London: Springer. Ma, M. &Oikonomou, A. (2017). Serious games and edutainment applications, vol II. London: Springer.

Koumi, J. (2006). Designing Video & Multimedia for Open & Flexible Learning. London: Routledge.

Ma, M., Oikonomou, A. & Jain, L.C. (2011). (Eds.). Serious games and edutainment applications. London: Springer.

Manovich, L. (2001). The language of new media. MIT press.

Manovich, L. (2013). Software takes command. NY: Bloomsbury

Mayer, R.E. (2009). Multimedia learning (2nd edition). Cambridge, UK: Cambridge University Press.

Salen, K. & Zimmerman, E. (2004). Rules of play: game design fundamentals. Cambridge Massachusetts: The MIT Press.

Schwartz, D.L., & Hartman, K. (2007). It is not television anymore: Designing digital video for learning and assessment. In R. Goldman, R. Pea, B. Barron, & S. J. Derry (Eds.), Video research in the learning sciences (pp. 349-366). Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.

Shaffer, D.W. (2006). How computer games help children learn. NY: Palgrave.

Steinkuehler, C. & Squire, K. (2016). Videogames and Learning. K. Sawyer (Ed.), Cambridge Handbook of the Learning Sciences, 2n Ed. NY: CambridgeUniversityPress.

 

Ενότητα του Περιβάλλοντος

Γεωργόπουλος, Α. (2002). Περιβαλλοντική Ηθική. Αθήνα: Gutenberg.

Καραγεωργάκης& Γεωργόπουλος (2005). Όταν η Περιβαλλοντική Ηθική συναντά την Πολιτική Οικολογία. Στο: Γεωργόπουλος, Α. Περιβαλλοντική Εκπαίδευση. Ο νέος πολιτισμός που αναδύεται. Αθήνα: Gutenberg.

Τσεβρένη, Ι. (2020). Η αίσθηση του θάμβους και της κατάπληξης όταν τα μικράπαιδιά προσεγγίζουν τη φύση: ξαναδιαβάζοντας τη RachelCarson. Περιβαλλοντική Εκπαίδευση για την Αειφορία, 2(1), 42-52.

Τσεβρένη, Ι., (2021). Παιδαγωγικές αρχές και μέθοδοι ενδυνάμωσης της σχέσης των μικρών παιδιών με τον φυσικό κόσμο. Στο Β. Παπαβασιλείου, E. Νικολάου, Χ. Χατζηνικόλα, Μ. Καίλα (επιμ.) «Βιοποικιλότητα, κοινωνική και πολιτισμική ποικιλότητα. Αθήνα: Διάδραση.

Naess, A. (1973) Theshallowandthedeep, longrangeecologymovement. A summary, Inquiry, 16(1-4), 95-100.

Educational Studies in Mathematics

Mathematics Education Research Journal

International Journal of Science Education

Science Education

Computers & Education

Journal of Computers in Education

Journal of Environmental Education

Journal of Outdoor and Environmental Education